Behçet Aysan 1949'da Ankara'da doğdu. Orta öğrenimini Kuleli Askeri Lisesi'nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde okurken 1972 yılında, Ceza Yasası'nın 141. maddesine aykırı eylemde bulunduğu savıyla tutuklandı. Türk Haberler Ajansı ile Yankı dergisinde gece sekreterliği yaptı. Birkaç defa ara verdiği tıp öğrenimini 1984'te bitirdi. İlk şiirleri Türk Dili, Yusufçuk, Tan, Yazın ve Yarın dergilerinde yayımlanan Aysan, özgün tamlamaları ve işlediği temalara egemenliği ile dikkat çekti. 1983'ten sonra özellikle Düşün, Sanat Rehberi, Broy, Gösteri dergilerinde yazdı. "Eylül" adlı basıma hazır kitabında topladığı şiirleriyle 1986 Ceyhun Atuf Kansu Ödülü'nü kazandı. Aysan'ın şiir kitapları:
- Karşı Gece (1983)
- Sesler ve Küller (1984, Yaşar Nabi Nayır Şiir Ödülü)
- Eylül (1986, 1988 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülü)
- Deniz Feneri (1987, Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü)
- Şiirler (1990)
- Behçet Aysan Kitabı (1993)
1993 yılının 2 Temmuz günü ise Sivas Katliamında bedenen aramızdan ayrılmıştır.
çıkarın rüzgârın kelepçesini
size soracak sonra yıldızlar
dağlar koşacak denize doğru
günler ise özgürlüğe doğru
çıkarın rüzgârın kelepçesini.
çıkarın sözün ağızdan kilidi
size soracak sonra geleceğimiz
evlere giden kanlı giysilerle
baharda açan kardeşim gelincik
çıkarın sözün ağzından kilidi.
çıkarın ışıkların pençesini
hapishanelerin taş avluları
ve mezarlarda dolaşan analar
şarkılarımızın acılı ezgileri
çıkarın ışıkların peçesini.
birlikte yürüsün gölgeleri
birlikte yürüsün ölülerimizin.
onu tanımıyordum hiç görmemiştim
sinemanın önünde buluşacaktık
yakasında bir kırmızı karanfil
benim elimde ikiye katlanmış
bir avgi olacak.
buluşma saati geçti
kimse gelmedi.
anlamıştım
sintağma alanına kaçmaya başladım.
peşimdeler.
geceye kadar koştum
koyu bir karanlığın içinde.
barba hristos’un anlattıkları
hep aklımdaydı, eski kapetan.
bir gün başkaları da bizi anlatacak
hazır olalım sözlerin
pas tutmayanı için
çamura bulanmamış çığlıklara.
adımız buydu diyelim
yerimiz buydu, işte tarih
ölü ellerle değil
sevgiyle yarattığımız
işte gökyüzü
adımız buydu bir aşk adı
rüzgârımız denize doğru
ak köpüklü denize
eşitliğin barışın kardeşliğin
yeleleri terli kanatlı atına.
ak köpüklü denize.
poseidon’un altın arabasıyla
dolaşmaya.
“günlerce dolaşır ormanlarda
ve korularda ve pınar başlarında
ve bütün ırmakların kıyılarında
onu aradılar, artemis’i.
sonunda bir denizde yıkanırken
buldular, artemis başladı kaçmaya
o kaçtı, onlar kovaladı, o kaçtı
naksos adasına vardılar.
orada artemis ansızın yok oldu
yerini sütbeyaz bir dişi geyik aldı.
iki kardeş artemisi unutup, geyiği kovalamaya
başladı bu kez, birbirlerinden ayrıldılar
ağazların arasındaydılar.
bir süre sonra otos geyiği gördü
ephialtes de görmüştü.
tam ortalarındaydı geyik.
birden mızraklarını savurdular.
o anda geyik kayboldu gitti.
otos’un mızrağı ephialtes’e
ephialtes’in mızrağı otos’a.
öldüler.
Poseidon’un oğullarıydılar.”
Behçet Aysan
Bu eser 1986 Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülünü kazanmıştır. Ayrıca Asım Bezirci'nin derlediği Türk ve Yunan Şairlerinin Diliyle Barış ve Dostluk Şiirleri antolojisinde de yer alan bir şiirdir.
size soracak sonra yıldızlar
dağlar koşacak denize doğru
günler ise özgürlüğe doğru
çıkarın rüzgârın kelepçesini.
çıkarın sözün ağızdan kilidi
size soracak sonra geleceğimiz
evlere giden kanlı giysilerle
baharda açan kardeşim gelincik
çıkarın sözün ağzından kilidi.
çıkarın ışıkların pençesini
hapishanelerin taş avluları
ve mezarlarda dolaşan analar
şarkılarımızın acılı ezgileri
çıkarın ışıkların peçesini.
birlikte yürüsün gölgeleri
birlikte yürüsün ölülerimizin.
onu tanımıyordum hiç görmemiştim
sinemanın önünde buluşacaktık
yakasında bir kırmızı karanfil
benim elimde ikiye katlanmış
bir avgi olacak.
buluşma saati geçti
kimse gelmedi.
anlamıştım
sintağma alanına kaçmaya başladım.
peşimdeler.
geceye kadar koştum
koyu bir karanlığın içinde.
barba hristos’un anlattıkları
hep aklımdaydı, eski kapetan.
bir gün başkaları da bizi anlatacak
hazır olalım sözlerin
pas tutmayanı için
çamura bulanmamış çığlıklara.
adımız buydu diyelim
yerimiz buydu, işte tarih
ölü ellerle değil
sevgiyle yarattığımız
işte gökyüzü
adımız buydu bir aşk adı
rüzgârımız denize doğru
ak köpüklü denize
eşitliğin barışın kardeşliğin
yeleleri terli kanatlı atına.
ak köpüklü denize.
poseidon’un altın arabasıyla
dolaşmaya.
“günlerce dolaşır ormanlarda
ve korularda ve pınar başlarında
ve bütün ırmakların kıyılarında
onu aradılar, artemis’i.
sonunda bir denizde yıkanırken
buldular, artemis başladı kaçmaya
o kaçtı, onlar kovaladı, o kaçtı
naksos adasına vardılar.
orada artemis ansızın yok oldu
yerini sütbeyaz bir dişi geyik aldı.
iki kardeş artemisi unutup, geyiği kovalamaya
başladı bu kez, birbirlerinden ayrıldılar
ağazların arasındaydılar.
bir süre sonra otos geyiği gördü
ephialtes de görmüştü.
tam ortalarındaydı geyik.
birden mızraklarını savurdular.
o anda geyik kayboldu gitti.
otos’un mızrağı ephialtes’e
ephialtes’in mızrağı otos’a.
öldüler.
Poseidon’un oğullarıydılar.”
Behçet Aysan
Bu eser 1986 Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülünü kazanmıştır. Ayrıca Asım Bezirci'nin derlediği Türk ve Yunan Şairlerinin Diliyle Barış ve Dostluk Şiirleri antolojisinde de yer alan bir şiirdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder