Yangın başladı, bir süre sonra elektrikler gitti, her taraf kapkaranlık oldu. Her tarafı duman kaplamıştı.
El ele tutuşun, merdivenlerden aşağıya inelim’ diye bağırıyorlardı ve biz de öyle yaptık. Rahmetli Nesimi kafamı alıp kendi göğsüne koydu, ‘Makbule nefes alma, nefes almadan gidelim’ dedi. Nesimi elimden tutmuş, üzerime kapanırcasına, yüzümü göğsüne koymuş bir şekilde merdivenleri indiğimizi hatırlıyorum. Duman, nereye gittiğimizi görmüyoruz, dışarıda bağırış çağırışlar var. Zemin katına inmişiz ve ben yere yüzüstü düştüğüm için sırtım komple yanıyor. Ben bundan sonra hiçbir şey hatırlamıyorum.”
Nesimi Çimen’in eşi, Makbule Çimen’in Sivas Katliamı’nda yaşadıklarının anlatımından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder